Dag 10 zaterdag 15 mei

Vandaag is het avontuur voor dit jaar teneinde.
Het fietsen zit er op. We pakken de boel in en breken de tent af.
Nog een keer douchen, hoewel, we hebben nog maar 1 handdoek schoon. Joël offert zich op en geeft aan thuis wel te douchen.
Die is waarschijnlijk zijn laatste douche-ervaring nog niet vergeten:
In een van de hotelletjes waar we overnachtten was Joël aan het douchen. Afgewisseld hoorde ik kreten van verbranding en dan weer klappertanden van de kou. Dat bleef maar aanhouden. Maar eens gaan kijken. Daar stond hij verkleumd van de kou. “Het lukt niet” riep hij. “Als ik aan de ene knop draai is het loeiheet en doe ik de andere open dan wordt het ijskoud”. Op mijn vraag waarom hij beide knoppen dan niet opendraaide keek hij mij verbaasd aan. “Dat hoeft thuis toch ook niet, daar hoef ik maar 1 kraan open te doen”
Toen begreep ik het: in zijn leven had hij alleen nog maar met thermostatische mengkranen van doen gehad….

Als we opbreken schijnt voor het eerst de zon in Parijs. Net nu we weggaan. Nou ja, afgezien van de lage temperaturen hebben we weinig te klagen gehad: we hebben in totaal slechts 1 dag regen gehad. Om half een arriveert de auto die ons op komt halen: mijn vrouw met een tante van mij. Een fijn weerzien. Erg leuk dat mijn tante uit Groningen er ook bij is.
Mijn vrouw heeft nog een verrassing in petto: voor ons beide heeft ze een plaquette laten maken als aandenken aan deze fietsreis!
De fietsen achter op de auto gebonden en dan naar huis. In verband met een ongeluk op de peripherique eerst nog lekker via binnenwegen, later de tolweg. Onderweg roept iemand dat er een afslag is naar een restaurant. Ik bedenk me niet en pak meteen de eerste afrit. Fout. Dat betekent afrekenen bij de toluitgang en daarna omkeren en opnieuw de tolweg opgaan… Nou ja, met de auto gaat alles ook zo snel 🙂
Na een uur of 5 rijden zijn we thuis.
Dan moet er nog antwoord komen op de vraag van de 1e dag:
Zijn we aangekomen of afgevallen????
Joël blijkt 2 kilo te zijn AANGEKOMEN!! Dat moeten dan haast wel spieren zijn.
Als ik op de weegschaal ga staan hoop ik op iets anders…..
Gelukkig! Ik ben 2 kilo AFGEVALLEN!
En zo eindigt het eerste deel van de reis. Hopelijk volgend jaar verder.

Dag 9

Vandaag eens niet de fiets, maar de bus en metro.
Een kaartje gekocht waarmee we de hele dag in de Parijse binnenstad met de bus en metro kunnen.
Bij de automaat staat ook een nederlands gezin waarvan enkele leden op luide toon de voortgang van de rij bespreken. Op een gegeven moment is een daarvan het zat en gaat naar een andere automaat en kondigt aan dat die ook werkt. Ze kopen kaartjes en zijn inderdaad eerder vertrokken dan wij. Aan het eind van de dag spreken we ze nog eens. Toen bleek dat ze met de gekochte kaartjes NIET door alle poortjes heen konden. Ze zijn er toen maar overheen geklommen…
(en dat met hun omvang van 2x modaal…)
Eerst maar eens met de metro naar place ‘d Italia (zuiden van Parijs) waar we via een lokale markt richting de Catacomben lopen.
Mocht je slakken willen eten? Geen probleem. Je kan ze hier zo op de markt kopen.
Op zoek naar de catacomben. Niet elke Parijzenaar kent deze, maar uiteindelijk vinden we iemand die ons de plaats aanduidt die wij zelf ook door gekregen hadden.
De ingang is echter nog niet te vinden. Een vriendelijke dame wijst ons echter de weg. Als ze merkt dat we Nederlanders zijn schakeld ze over op het nederlands. Ze verteld dat ze destijds assistent is geweest van een docent frans aan de universiteit van Utrecht. Daar heeft ze de nederlandse taal geleerd in de omgang met nederlanders.
Aangekomen bij de ingang blijkt dat er een lange rij staat van meer dan 100 meter!
We hebben in totaal zo’n 1,5 uur in de rij gestaan. Hoe hebben we die rij toch ooit over het hoofd kunnen zien…
In die 1,5 uur hebben we staaltjes gezien van frans parkeren. Ik moet toegeven ze benutten de kleinste plekjes. Blijkt het plekje bij nader inzien toch iets te krap? Geen nood, gewoon zachtjes tegen de geparkeerde auto aanrijden, dan gas geven, zodat de geparkeerde auto door z’n versnelling heen gaat en een tiental centimeters achteruit gaat. Zo nu is er plek genoeg…. Hoe die geparkeerde auto er dan nog uit moet komen is een raadsel, want die staat met z’n andere bumper nu klem tegen weer een andere auto…
Als eigenaar van een zeer luxe automobiel, ga je natuurlijk niet tussen het gepeupel staan. Stel je voor, moeite doen om in te parkeren. De oplossing is simpel: ga op de hoek van de straat parkeren, dan kan je er altijd uit!

Na het bezoek aan de catacomben op naar de mc donalds voor eten en internet.
Helaas werkt het internet niet. Tot onze stomme verbazing komt daar in eens de aardige ober binnen van het restaurant op de camping! Hij trakteert ons op drinken.
(de zakelijke hollander in mij denkt meteen even: ah, de fooi van eerder betaald zich nu terug 🙂
Als later een vriend van de ober zich ook meld, zijn we al gauw verwikkeld in een gesprek (in het engels) over het gedoogbeleid in Nederland en de slechte werkmentaliteit van de ‘knoflook’landen.
Intussen is het flink gaan regenen. We besluiten om het bezoek aan de Sacre Coeur maar af te blazen en op zoek te gaan naar een T-shirt van Parijs voor Joel.
Na de inkopen besluiten we nog even naar de St. Eustache te gaan, waar een van de grootste orgels uit Frankrijk staat (gebouwd door een Nederlands bedrijf).
Op weg daarna toe zie ik vanuit mijn ooghoeken iets bekends: Jawel, de familie Groeneveld uit Goes zit achter het venster van een restaurant. Na in gebarentaal gecommuniceerd te hebben, vervolgen we onze weg. Bij het beroemde ‘hoofd met de hand’ probeer ik Joel op de foto te zetten. Hetgeen slechts na veel overredingskracht lukt.

DAG 8

Toen we gisteren de tent opzetten, zagen we 4 doorgezaagde hangslotjes liggen…
Onze hangslotjes van de tent zijn nog dunner…
Nouja, alles van waarde steeds maar mee nemen. Lang leve de stuurtassen.
Vandaag op de fiets weer de binnenstad in. Een van de doelen is met de fiets rond de Arc de Triomph rijden, de inmense rotonde oversteken en daarna ‘winkelen’ op de “Avenue des Champs Elysees”.

Nou winkelen: de eerste winkelatalage gaf al het prijsniveau van de straat aan:
oorbellen voor 38.300 euro. Een vulpen voor 16.000 euro. Bij de 2e winkel herinnerde ik mij dat ik nog een kadootje voor onze trouwdag moest kopen… au……
Ahem, maar goed dat zoiets maar een keer per jaar plaats vindt…
Toen Joel de geur/walm (doorstrepen wat niet je voorkeur heeft) van deze winkel rook besloot hij dat hij prima buiten op de fietsen kon passen.
Een aardige, maar zwaar geplamuurde en beschilderde oudere dame wist mij na het stellen van een paar vragen en het ruiken aan proefmonsters al gauw te leiden naar
geuren die heel goed pasten bij een ‘dutch’ dame. Waarbij de fransen blijkbaar toch de indruk hebben dat de Nederlanders een dure smaak hebben….
Nadat Joel zich vergaapt had aan een Lamborghini, een 2 tal Austin Martin DB9’s en een Ferrari reden we via allerlei kleine straatjes via het ‘Grande Paleis” naar het Louvre, waar de duiven uit Joels hand aten (dat doen ze in Amsterdam ook, maar daar schijten ze je je meteen onder…)

.

.

.

.

.

Onderweg de vele beelden bewonderend. Waarbij sommige beelden toch echt leuker zijn om naar te kijken 🙂

Omdat we al genoeg te doen hadden met het verwerken van de indrukken, hebben we niet zelf gekookt maar zijn we maar uit eten gegaan in het restaurant op de camping.

Dag 7

Vandaag gestart met een wat karig ontbijt. Je mocht van elk ding maar 1 exemplaar eten. Om Joel goed te laten fietsen maar gedaan of we geen frans konden lezen. Langs een kanaal rijdend zijn we tot het centrum van Parijs kinnen komen. Onderweg zigeuners en clochards tegen gekomen.
Het centrum was zoals verwacht een heerlijke heksenketel. Maar dank zij de fietstroken die zich soms midden op de weg bevonden, konden we een heel eind door het centum komen. Wel even wennen dat je dan rechts door aoto’s wordt ingehaald. Natuurlijk even geposeerd voor de Notre Dame. En natuurlijk ook bij de Eiffeltoren.
’s avonds nog de toren opgeweest. Een schitterend uitzicht. Het was echter zo koud dat we toch vrij snel weer naar beneden gingen en ons op de camping maar opgewarmd hebben in het restaurant. De eerste nacht in de tent.

Verstuurd vanaf een iPhone

Dag 6

Vandaag dinsdag. Dat zet ik maar even bij voor mijn eigen houwvast.-:)

Deze nacht was niet zoals je in films verwacht (dank Guus).
Wat denk je dat er gebeurd als je met 10 man in een ruimte slaapt? Inderdaad, er werd een heel bos omgezaagd, door meerdere bosarbeiders. Het slapen werd daardoor met onbekende tijd uitgesteld. Vannacht heeft het flink geregend, tegen de ochtend werd het droog. Dat was lekker vertrekken.
Wel een koude dag. De temperatuur schommelde de hele dag rond de 7 graden. Rond 12 uur begon het te regenen en het regent nu nog.
MAAR: we zijn WEL op de plek waar we wilden wezen bij regen-weer: een Akena budgethotelletje net ten oosten van Parijs!
Dat bereiken van het hotelletje ging niet zonder slag of stoot. Thuis had ik een elektronische markering van het hotel op de kaart gezet. Maar net iets te onnauwkeurig. Een paar honderd meter er naast. En laat daar nu net een snelweg en spoorlijn tussen zitten!
Dat werd dus 5 km om rijden…… Grrrrr. Daarmee kwamen we dus in totaal uit op 83 km. Joel heeft zich echter kranig geweerd! Het hoogste punt was vandaag 172 meter.
Het hotel is wel het minste ten opzichte van de andere 2.
Kleine kamer, geen lift, heel kleine wc, gecombineerd met douche. Meer het type gevangeniscel. Maar goed, we zitten droog, warm en goedkoop en dat is het belangrijkste. Omdat er geen plek was om de fietsen (binnen) te stallen mochten ze mee op de kamer! Wel via de wenteltrap……

De onderste foto is van de kamer waar we nu zitten.
De andere foto is van het pelgrimsonderkomen. Dat was overigens helemaal goedkoop: 10 p.p . Daar kan geen camping tegen op.

Morgen dus dwars door Parijs heen naar camping Bois de boulogne.

foto1

img 0420

Dag 5

Deze aflevering is kort. We gebruiken een wifi verbinding op straat in Compiegne.

Vanochtend waaide het flink. De nodige heuvels weer gehad. Al waren het een stuk minder dan zaterdag. We zijn door Noyon heen gekomen, waar het geboortehuis van Calvijn staat. Echter naar goed frans gebruik, tussen 12.00 en 14.00 uur gesloten. En we waren daar om…   Juist ja. Het zou dus te veel tijd kosten om te wachten tot het weer open ging. Na enkele uren fietsen komen we op een punt waar de te volgen weg duidelijk niet meer bestaat. Wel een bordje met “Deviation”. Dat hebben we maar braaf gevolgd. Maar toen stonden we ineens voor een nieuwe verrassing:Rond half 4  zijn we in het Pelgrimshuis aangekomen. Gisteren was er niemand, nu zit het overvol. Maar we hebben tenminste onderdak.

De 4 pelgrimgangers van vorige week zijn hier ook aangekomen. Op dit moment is het net begonnen met licht te regenen. Morgen zal spannend worden met de grootste stijgingen tot nu toe EN over het hele traject.

Waarschijnlijk moeten we er maar 2 dagen van gaan maken.
We zien het morgen wel.
Wordt (een keer) vervolgd.

Dag 4

Vandaag zondag, een rustdag.
Gisteravond zijn we dus bij de Buffalo grill wezen eten. Er was net een tafeltje vrij. Even later bleek er al een hele rij mensen te staan die ook wilden eten, maar moesten wachten totdat iemand klaar was met eten!
Ik was benieuwd waarom er zo’n grote belangstelling was voor deze eetgelegenheid. De prijs kon het niet zijn. Een flesje Sprite koste al €3!
As eerste werd al snel een bakje groenvoer voor ons beiden neergezet, hetgeen leidde tot een blik van afgrijzen bij Joel. Om zijn vitamientjes binnen te krijgen moest hij er toch een beetje van nemen. Dat kleine beetje heeft hij echter op slinkse wijze grotendeels buiten zijn mond weten te houden. Daar kwam ik achter toen de tafel werd afgeruimd voor het toetje…

Het eten was lekker, maar bij Amerikaans denk je toch ook aan veel. Nou nee dus, blijkbaar is de maag van een Fransman ook kleiner. Hoewel, gezien de enorme omvang van veel Fransen, eten ze blijkbaar veel ergens anders.

Terug in ons hotelletje viel ons het lawaai op vlak bij ons raam. Een groep Duitsers en een Amerikaan waren het spelletje “rondje draaien rond een voorhamer” aan het doen. Dat houdt in 10x rond de hamer draaien met je neus zo’n beetje op de steel. Daarna moet je zo snel mogelijk een rechtstuk proberen te lopen. Dat lukte dus niemand, wat een hoop hilariteit opleverde als weer iemand zwalkend ter aarde stortte.
Ze kregen echter in de gaten dat ik aan het filmen was. De gevolgen laten zich raden….
Nadat ook ik de grasmat van dichtbij had gezien en bier in mijn handen gedrukt kreeg, hoorde ik een plof achter mij. Dat was dus Joel die de uitdaging ook aan ging. Hij bracht er het nog het beste van allemaal af, maar ook hij ging tegen de vlakte.

Vanochtend naar een “eglise evangelique baptiste” geweest. Een gemeente van zo’n 80 leden, waarvan er zo’n 40 aanwezig waren. Ook hier is de beamer al doorgedrongen.
Alleen beamen ze nog sneller dan ze praten. De beamist wilde blijkbaar de te zingen regel steeds boven aan hebben staan. Ook de liederen bevatten veel herhalingen die echter maar een keer uitgeschreven waren.
Dat leverde dus de hele tijd een enorm gescrol op, waardoor het toch al lastige frans al helemaal niet meer te volgen was.
Maar goed, voordat de dienst begon werden we al hartelijk begroet met een kus van de diverse kerkgangers. Joel dus ook 🙂
Achter ons was er iemand die op gezette tijden een korte Engelse samenvatting fluisterde.
De preek ging over het geestelijk bouwwerk van de kerk. Als fundament Christus, met de kerkmensen als muur.
Als iemand voor zichzelf wil leven ipv voor God, doet dit ook afbreuk aan de gemeente. Dit werd geïllustreerd door een steentjes uit een bouwdoos op te stapelen tot een muur en er vervolgens steentjes tussen uit te halen. Het geheel wordt dan instabiel. De gemaakte muur bleek echter zo sterk, dat het erg lang duurde voordat de muur instortte. De voorganger had duidelijk niet zelf geoefend…:-)
Na afloop van de dienst werd de gemeente nog even meegedeeld wie we waren en wat ons hier bracht.
Hetgeen enthousiaste reacties op leverde.

Rond het middaguur ons pannetje soep in de raamopening van ons hotelletje gekookt. Zo te zien waren we niet de enigen die de vensterbank voor andere doeleinden gebruikten: de gevel van het hotel bood een bond tafereel van schoenen, boter, frisdrank en andere zaken.

Vanmiddag naar de live-kerkdienst van de GKV te Goes geluisterd, waar ds. Baas voor ging. Een toepasselijke preek in onze situatie.God de lof kunnen geven, niet omdat het moet, maar omdat je blij bent met wat je allemaal krijgt en meemaakt.

Verder veel met Joel gevoetbald, waarna de nieuwe sokken er uitzagen alsof ze al jaren oud waren…
Dat krijg je er van als je dat op sandalen doet.
Overigens ik kan je sandalen aanraden, de hele reis nog niets anders aangehad!

Vanavond de voorbereiding voor het vertrek morgen naar Compiegne.
Het is de bedoeling dat we het in een keer rijden. De tocht zal ongeveer 80 km zijn. Wel opnieuw met heuvels maar ws. iets minder dan zaterdag.
(en nu maar hopen dat het hoogtelijnenkaartje voor onze route klopt…)
Zo dadelijk gaan we een “Chinois fourre” eten die we gisteren bij de Lidl hebben gekocht. Geen idee wat het precies is, maat het ziet er als iets broodachtigs uit.

Of we morgen ons verslag bijkunnen werken is nog niet zeker. Als we Compiegne halen proberen we te overnachten in een speciaal pelgrims-onderkomen. En nee, daar hebben ze geen internet…

Verstuurd vanaf een iPhone